آقایی، حسن (1394). مقیاس 42 سؤالی سنجش مسؤولیتپذیری، وظیفهشناسی، احساس تعهد، سختکوشی، جدیت، قابلیت اعتماد، رفتار مبتنی بر نظم و مقررات و منطبق بر احساس مسؤولیت، تاریخ دسترسی: 16/10/1402، برگرفته از: https://porseshsanj.ir/product/accountability-questionnaire-2/
توسلی، غلامعباس (1380). نظریه‌های
جامعهشناسی. تهران: انتشارات سمت.
حیدری ساربان، وکیل (1398). نقش مسؤولیتپذیری اجتماعی در تقویت امنیت مرزی مناطق روستایی، مطالعۀ موردی: شهرستان مرزی گرمی. پژوهشنامۀ مطالعات مرزی،۷(۳)، 164-139.
حیدری ساربان، وکیل (الف۱۳۹۸). بررسی عوامل مؤثر بر مسؤولیتپذیری اجتماعی جوانان روستایی، موردشناسی: نواحی روستایی شهرستان اردبیل. جغرافیا و آمایش شهری –منطقه‌ای، ۹(۳)، 13۶-113.
ربیعی، داود؛ مدبری، بهنام و محمودی، محمود (1399). تدوین مدل ارتباطی هوش اجتماعی و مسؤولیتپذیری اجتماعی (مورد مطالعه: دانشجویان ورزشکار دانشگاه علوم انتظامی امین)، انتظام اجتماعی، 12 (3)، 50-27.
رفعتیان، عبدالحسین (۱۳۸۷). مسؤولیتپذیری: روند شکل‌گیری مسؤولیتپذیری در فرزندان. تهران: قطره.
سبحانی جو، حیات‌علی (1384). خانواده، تحولات جهانی و مسؤولیتپذیری اجتماعی. پیوند، 315، ۳۵-۲۲.
سبحانی نژاد، مهدی و آب نیکی، زهرا (1391). بررسی میزان توجه به مؤلفههای مسؤولیتپذیری اجتماعی در محتوای برنامۀ درسی دورۀ متوسطۀ نظری ایران در سال 1390-1389. اندیشه‌های نوین تربیتی دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا، ۸(۱)، 106-59.
سلطانی، فرشته (1396). آفات آداب اجتماعی، با نگاهی به مسؤولیتپذیری در ایران. گرگان: انتشارات نوروزی.
شارع‌پور، محمود؛ رازقی، نادر و غلام زاده، خلیل (1389). بررسی رابطۀ انواع اعتماد با اعتماد اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه مازندران. مجلۀ مطالعات اجتماعی ایران، ۴(۳)، 53-40.
طالبی، ابوتراب و بحری پور، امیرحسین (1393). بررسی میزان چگونگی جمعگرایی در مسؤولیتپذیری اجتماعی (مطالعۀ موردی شهروندان شهر کاشان). فصلنامۀ علوم اجتماعی، ۶۶، 72-3۸.
طالبی، ابوتراب و خوشبین، یوسف (1391). مسؤولیتپذیری اجتماعی جوانان. فصلنامۀ علوم اجتماعی، ۵۹، ۲۴۹-۲۱۶.
علیوردی نیا، اکبر و آرمان مهر، وجیهه (1387). فعالیت‌های ورزشی و بزهکاری: آزمون تجربی نظریه پیوند اجتماعی هیرشی. نشریۀ علوم حرکتی و ورزش، 12، 141-133.
فروتن، یعقوب و میرزایی، سمیه (1399). زمینه‌های جمعیت‌شناختی اعتماد اجتماعی در ایران. مطالعات توسعۀ اجتماعی فرهنگی، 8 (3)، ۵۱-۲۷.
فروتن، یعقوب (1398). نگرش جمعیت‌شناختی و اجتماعی به شکل‌های نوظهور خانواده در ایران. جامعهشناسی کاربردی، 76(4)،20-1.
فولادیان، مجید و رضایی بحرآباد، حسن (1397). تحلیل جامعه‌شناختی خودمداری ایرانیان به عنوان مانع پیشرفت (براساس داده‌های تجربی در شهر تهران). مطالعات فرهنگ-ارتباطات، ۱۹(4) (مسلسل 76)، 26-1.
فیض‌اللهی، علی (1400). رابطة احساس تعلق به شهر و مشارکت اجتماعی در مدیریت شهری. مطالعات جامعه‌شناختی شهری. ۱۱(۴۰)، 123-95.
قاضی مرادی، حسن (1395). در پیرامون خودمداری ایرانیان. تهران: اختران.
کوزر، لوئیس (1382). زندگی و اندیشه بزرگان جامعهشناسی. ترجمۀ محسن ثلاثی، تهران: انتشارات علمی.
محسنی تبریزی، علیرضا (1370). بیگانگی. نامه علوم اجتماعی، ۲(۲)، 72-25.
مصطفوی، زینب السادات؛ نارنجی ثانی، فاطمه و تیزهوش جلالی، فاطمه (1400). بررسی روابط متقابل مسؤولیت اجتماعی، سرمایۀ اجتماعی و توسعۀ اجتماعی (مورد مطالعه: اعضای هیأت علمی پردیس مرکزی دانشگاه تهران). تغییرات اجتماعی-فرهنگی، ۱۸(۶۸)، 201-175.
نعمتی، پری سیما (1387). پرسشنامۀ 50 سؤالی مسؤولیتپذیری، تاریخ دسترسی: 16/10/1402. برگرفته از:
https://imrg. r/product/responsibility-questionnaire/
یزدان پناه، لیلا و حکمت، فاطمه (1393). بررسی عوامل مؤثر بر مسؤولیتپذیری اجتماعی جوانان (مطالعۀ دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان). مطالعات اجتماعی ایران، ۸(۲)، ۱۵۲-۱۲۸.
Aghaei, H. (2014). The 42-question scale measuring responsibility, conscientiousness, sense of commitment, hard work, seriousness, reliability, behavior based on order and regulations and consistent with the sense of responsibility. Retrived from:
https://porseshsanj.ir/product/accountability-questionnaire-2 / [In Persian]
Alivardinia, A. & Arman Mehr, V. (2007). Sports activities and delinquency: an empirical test of Hirschi's social bond theory. Journal of Sports and Movement Sciences, 12, 141-133. [In Persian]
Carroll, A.B. (2016), Carroll’s pyramid of CSR: taking another look. International Journal of Corporate Soc Responsibility, 1(3), 1-8.
Coser, L. A. (2012). Masters of sociological thought. translated by Mohsen Thalasi. Tehran: Elmi. [In Persian]
Feizolahi, A. (2021). Sense of belonging to the city and social participation in urban management. Sociological Urban Studies, 11(40), 123-95. [In Persian]
Foroutan, Y. (2019). Socio-Demographic attitude towards emerging forms of family in Iran. Journal of Applied Sociology, 30(4), 1-20. doi:
10.22108/jas.2019.111964.1434[In Persian]
Foroutan, Y., & Mirzaee, S. (2020). Cultural and demographic foundations of social trust in Iran. Socio - Cultural Development Studies, 8 (3), 27-51. [In Persian]
Fouladiyan, M., & Rezaeebahrabad, H. (2019). Sociological analysis of Iranian's egocentricity (based on an empirical study in Tehran). Journal of Culture-Communication Studies, 19(44), 1-26. doi:
10.22083/jccs.2018.109170.2308 [In Persian]
Ghazi Moradi, H. (2015). Around self-rule of Iranians. Tehran: Akhtaran. [In Persian]
Heidari Sarban, V. (2019). The role of social responsibility in strengthening border security in rural areas Case study: Garmi border city. journal of border studies, 7(3), 139-164. [In Persian]
Heidari Sarban, V. (2019a). Study and Analysis of Factors effective on Social Responsibility of Rural Youth (Case Study: Rural Areas of Ardabil City. Geography and Territorial Spatial Arrangement, 9(30), 113-136. doi: 10.22111/gaij.2019.4528 [In Persian]
Hopkins, M. (2016). CSR andsustainabilityfrom the margins to the mainstream. Greenleaf Publishing.
Inglehart, R. (1977). The silent revolution: Changing values and political styles among Western publics. Princeton University Press.
Lesthaeghe, R. (1995). The Second demographic transition in Western countries: An interpretation, IN: Gender and family change in industrialized countries, Oxford: Clarendon Press.
Mohseni Tabrizi, A. (1991). Alienation. Sociological Review, 2(2), 25-72. [In Persian]
Mostafavi, Z., A., Narenji Thani, F. & Tizhoosh Jalali, F. (1400). Investigating the interrelationships between social responsibility, social capital and social development: University of Tehran. Socio-cultural changes, 18(1), 175-201. [In Persian]
Nemati, P. S. (2007). 50-question responsibility questionnaire. Retrived from:
https://imrg.ir/product/responsibility-questionnaire/ [In Persian]
Rabiee, D., Modaberi, B., & Mahmoudi, M. (2020). The development of a communication model of social intelligence and social responsibility (case study: student-athletes of Amin Police University). Journal of Social Order, 12(3), 27-50. doi: DOR:20.1001.1.20086024.1399.12.3.2.3 [In Persian]
Rifatian, A. H. (2008). Responsibility: the process of forming responsibility in children. Tehran: Ghatreh. [In Persian]
Sharepour, M., Razeghi, N., & Gholamzade, k. (2011). Investigating the relationship between types of trust and social trust among students of University of Mazandaran. Journal of Iranian Social Studies, 4(3), 40-53. [In Persian]
Sobhani Ju, H. A. (2004). Family, global developments and social responsibility. Payvand, 315, 22-35. [In Persian]
Sobhani Nejad, M., & Ab Niki, Z. (2012). Identification of social responsibility indicators within the Iranian high school curriculum. The Journal of New Thoughts on Education, 8(1), 59-106. doi:
10.22051/jontoe.2012.155 [In Persian]
Soltani, F. (2017). Pests of social manners, with a reference to responsibility in Iran. Gorgan: Nowrozi Press. [In Persian]
Talebi, A., & Bahripoor, A. (2014). Studying Collectivism and Social Responsibility (Case Study: Kashan’s Citizens). Social Sciences, 21(66), 38-72. doi:
10.22054/qjss.2014.723 [In Persian]
Talebi, A., & Khoshbin, Y. (2013). Social responsibility, youth. Social Sciences, 19(59), 216-249. doi:
10.22054/qjss.2013.6886 [In Persian]
Tavassoli, G. A. (2010). Sociological theories. Tehran: SAMT. [In Persian]
Van de Kaa, K. (1987). Europe’s second demographic transition. Population Bulletin, 42 (1), 1-57.
World Value Survey. (2021). Wave 7. Available at: worldvaluessurvey.org (Accessed on: 06/01/2024).
Yazdanpanah, L., & Hekmat, F. (2014). Study of effective factors on social responsibility between students of Shahid Bahonar University of Kerman. Journal of Iranian Social Studies, 8(2), 128-152. [In Persian]
)